Ulica Kolejowa w Ostrowie Wielkopolskim

---

Historia

„Odcinek od ul. Wrocławskiej do gmachu poczty został wytyczony już w XVIII wieku. Przed okresem zaboru pruskiego, ulica nosiła nazwę Stodolnej, co było związane z licznymi stodołami, stąd niemiecka nazwa Scheunenstraße. W 1875 roku uruchomiono pierwszą linię kolejową, która łączyła Ostrów z Kluczborkiem, co zapoczątkowało rozwój ostrowskiego węzła kolejowego. W tym samym czasie ulica zyskała swoją obecną nazwę.

W okresie międzywojennym, ulica stała się deptakiem, popularnym miejscem spacerów dla mieszkańców miasta. Można było tu znaleźć kasyno oraz dawne koszary ułańskie, które zostały zbudowane w latach 1897-1899 i po 1918 roku zaadaptowane dla potrzeb Wojska Polskiego. Działały też tutaj największe oraz najbardziej eleganckie sklepy, które rywalizowały z tymi zlokalizowanymi w Rynku. Do najważniejszych budynków użyteczności publicznej należały i nadal należą poczta oraz dworzec kolejowy.

W 2020 roku zrealizowano przebudowę odcinka od ul. Wrocławskiej do ul. Wolności w ramach rewitalizacji traktu w centrum miasta. Ulica ta pojawia się także w wierszu ostrowskiego poety Wojciecha Bąka. W swoich wspomnieniach przywoływała ją również Jadwiga Żylińska. Muzykę do piosenki „Na ulicy Kolejowej” wykonuje zespół Kapela znad Baryczy.

Zabudowa

Zabudowa ulicy Kolejowej w Ostrowie Wielkopolskim stanowi znakomity przykład architektury mieszczańskiej, która z dominacją wielorodzinnych kamienic świadczy o zamożności ich właścicieli. Mieszkania położone w tej lokalizacji cieszyły się dużym uznaniem, głównie z powodu bliskości do dworca kolejowego, co czyniło je szczególnie atrakcyjnymi. Jednym z reprezentacyjnych budynków jest kamienica „Pod Filarami” (nr 4/6), usytuowana na rogu ulicy Kolejowej oraz ul. 23 Stycznia. Ta secesyjna budowla, zaprojektowana przez Ewalda Neumanna, częściowo opiera się na kolumnach, które tworzą efektowne podcienia. Warto odnotować, że w początkowych latach XX wieku mieścił się tam dom handlowy Władysława Bielawskiego oraz księgarnia Edmunda Mieloszyńskiego.

W sklepie bławatnym Władysława Bielawskiego praktyki zawodowe odbywał Ignacy Moś, zasłużony fundator pamiątkowych tablic w Ostrowie oraz twórca poznańskiego Muzeum Henryka Sienkiewicza. Pod numerem 19 znajduje się stylowo wkomponowana kamienica neorenesansowa, natomiast pod numerem 22 stoi eklektyczna poczta, zaprojektowana przez Paula Kupke w 1886 roku, w której można dostrzec elementy neogotyku i neorenesansu.

Kolejnym interesującym obiektem jest kamienica secesyjna pod numerem 25, wzbogacona o masywną kopułę ozdobioną różnorodnymi ornamentami florystycznymi, zwierzęcymi oraz fantastycznymi. W rejestrze zabytków figuruje także neorenesansowe kasyno oficerskie, które niegdyś służyło 60. Pułkowi Piechoty Wojska Polskiego. Popularnością cieszyła się również cukiernia Wąsiewicza, znajdująca się pod numerem 9, znana w okresie międzywojennym.

Na narożniku ulicy Partyzanckiej wznosi się modernistyczny gmach Powszechnego Domu Towarowego, cechujący się zaokrągloną sylwetką. Był on jednym z pierwszych budynków użyteczności publicznej, które powstały w Ostrowie po zakończeniu II wojny światowej. U zbiegu ulicy Wolności znajduje się z kolei gmach dawnego hotelu Vier Jahreszeiten, popularnie nazywanego Cztery Pory Roku. W czasach międzywojennych stanowił on najbardziej ekskluzywny obiekt noclegowy w regionie, a jego restauracja słynęła z wykwintnych dań.

Od 1974 roku obiekt ten funkcjonował jako klub Empik z czytelnią, a do 2014 roku mieściła się tam księgarnia Empik. Obecnie w budynku tym działa Mediateka, będąca filią Biblioteki Publicznej im. Stefana Rowińskiego, co obrazuje ciągły rozwój tej ważnej przestrzeni kulturowej w Ostrowie Wielkopolskim.

---

Oceń: Ulica Kolejowa w Ostrowie Wielkopolskim

---