Marian Gilarski

---

Życiorys

Marianna Gilarskiego, syna Stanisława, który był szewcem, oraz Franciszki de domo Szymańskiej, można uznać za postać znaczącą w historii Ostrowa Wielkopolskiego. Po ukończeniu sześciu klas w ostrowskim gimnazjum męskim, podjął również naukę w Państwowym Zakładzie Higieny, gdzie zdobył kwalifikacje do pracy jako kontroler sanitarny.

W międzywojennym okresie 1930-1939 pracował w urzędzie miejskim jako urzędnik. W czasie II wojny światowej jego zatrudnienie miało charakter fizyczny. Po zakończeniu niemieckiej okupacji szybko wrócił do urzędniczej pracy, obejmując kierownictwo w wydziale przemysłowym.

W 1947 roku Gilarski wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, co otworzyło przed nim nowe perspektywy polityczne. Dwa lata później przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1947-1950 pełnił funkcję kierownika związku zawodowego pracowników ostrowskiego samorządu, a w 1948 roku objął stanowisko szefa wydziału społeczno-administracyjnego w prezydium rady narodowej.

W 1950 roku został dyrektorem powstałego wówczas Miejskiego Handlu Detalicznego Artykułami Przemysłowo-Spożywczymi – instytucji, która miała na celu likwidację prywatnych sklepów. W okresie tzw. odwilży październikowej i po dymisji członków prezydium rady narodowej, 28 listopada 1956 roku został wybrany na nowego członka prezydium.

W 1958 roku Gilarski objął funkcję przewodniczącego prezydium, kierując miastem przez kolejnych jedenaście lat. Ten czas nazywany jest „epoką Gilarskiego”. Wówczas miały miejsce istotne wydarzenia, takie jak obchody Tysiąclecia Państwa Polskiego, powstanie szkół-tysiąclatek, w tym Szkoła Podstawowa nr 9, a także budowa nowoczesnego kompleksu budynków magistratu. W Ostrowie Wielkopolskim powstał także nowy budynek szpitala przy ul. Limanowskiego oraz przebudowano dworzec PKP.

Podczas jego kadencji realizowano wiele projektów, a nawiązująca do jego działalności ulica Kopernika, łącząca wiadukt odolanowski z ostrowskim Majdanem, bywa nazywana „wałami Gilarskiego”. Gilarski był ponownie wybierany na przewodniczącego prezydium w latach 1961 oraz 1965. W kwietniu 1969 roku opuścił stanowisko władzy miejskiej, a jego kariera zawodowa znalazła nowy bieg, kiedy został szefem Ostrowskiego Przedsiębiorstwa Przemysłu Terenowego.

Na emeryturze spędził swoje lata od 1977 roku, a jego działalność przeszła do historii. Zmarł 5 sierpnia 1984 roku i został pochowany na cmentarzu przy ul. Limanowskiego, pozostawiając po sobie trwały ślad w pamięci mieszkańców Ostrowa Wielkopolskiego.

---

Oceń: Marian Gilarski

---