Władysław Kamiński był wybitną postacią, której życie i kariera łączą w sobie niezwykłe osiągnięcia zarówno w wojskowości, jak i w dziedzinie nauki. Urodził się 21 października 1910 roku, a swoje życie zakończył 18 czerwca 1995 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii Polski.
Pełnił on ważne funkcje jako podpułkownik pilot w Wojsku Polskim, a jego umiejętności lotnicze były nieocenione, szczególnie podczas II wojny światowej. Władysław Kamiński był także inżynierem leśnictwa, co wskazuje na jego wszechstronność i zaangażowanie w różne dziedziny życia.
Jako uczestnik bitwy o Anglię, miał ogromny wkład w walkę o wolność, która miała znaczenie nie tylko dla Polski, ale także dla całej Europy. Jego doświadczenia jako pilota w tym ważnym starciu świadczą o jego odwadze i determinacji.
Życiorys
Władysław Kamiński był synem Walentego i Agnieszki (z Klatkiewiczów) Kamińskich. Urodził się 21 października 1910 roku w Poznaniu, a gdy miał zaledwie rok, jego rodzina przeniosła się do Ostrowa Wielkopolskiego. Jego braćmi byli m.in. Jan Kamiński (oficer Armii Krajowej) oraz Tadeusz Kamiński, który brał udział w powstaniu warszawskim.
W Ostrowie Wielkopolskim rozpoczął naukę w szkole powszechnej, a następnie kontynuował edukację w Gimnazjum Męskim, gdzie uzyskał maturę w 1929 roku. Po ukończeniu szkoły podjął studia na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, jednak pasja do lotnictwa zajmowała w jego życiu szczególne miejsce. W wolnym czasie odbywał loty treningowe i był szefem pilotów w Aeroklubie Poznańskim, zdobywając kwalifikacje instruktora pilotażu wojskowego. Na rok przed wybuchem II wojny światowej z powodzeniem ukończył studia, zdobywając tytuł magistra inżyniera w zakresie nauk leśnictwa.
29 sierpnia 1939 roku Władysław Kamiński został zmobilizowany do 3 pułku lotniczego z siedzibą w Poznaniu. Nocą z 16 na 17 września przekroczył granicę Rumunii, a następnie dotarł drogą morską do Marsylii. Po upadku Francji udało mu się uniknąć kolejnej niewoli i w dniu 24 czerwca 1940 roku wraz z grupą polskich pilotów myśliwskich przybył do Liverpoolu. Został żołnierzem Polskich Sił Powietrznych, przydzielonym do numeru służbowego RAF P-0665. Po przeszkoleniu w 5 OTU, 5 listopada 1940 roku trafił do 303 dywizjonu myśliwskiego im. Tadeusza Kościuszki. Dnia 12 grudnia, na własną prośbę, został przeniesiony do dywizjonu 302, znanego jako „Poznański”, gdzie walczył prawie do końca wojny. 28 marca 1941 roku udało mu się osiągnąć grupowe zwycięstwo nad samolotem Ju 88. W styczniu 1944 roku objął dowództwo pierwszej eskadry oraz zastępstwo dowódcy dywizjonu. W sumie podczas wojny wykonał 203 loty bojowe, z których jednym z osiągnięć było uratowanie dwóch lotników przed utonięciem. Jego zniszczenia w czasie walki obejmowały ½ samolotu niemieckiego, a w klasyfikacji był sklasyfikowany na 354. pozycji na Liście Bajana.
W październiku 1947 roku Władysław Kamiński powrócił do kraju drogą morską. Rozpoczął pracę w Kontroli Cywilnych Statków Powietrznych, jednak już w czerwcu 1948 roku został aresztowany przez agentów Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Został skazany na 10 lat więzienia, lecz po apelacji wyrok został zmieniony na 5 lat. Dzięki amnestii opuścił zakład karany niedługo przed zakończeniem swojego wyroku.
W kwietniu 1954 roku zawarł związek małżeński z Marią Baszczyńską. W tym okresie zatrudnił się jako magazynier w firmie budowlanej w Poznaniu, a następnie pracował w Państwowej Centrali Drewna. W 1957 roku objął stanowisko kierownika sekcji kontroli technicznej w Zakładach Remontowych Sprzętu Lotniczego Sportowego nr 3 w Poznaniu. Po zdobyciu stosownych uprawnień stał się tam pilotem doświadczalnym. W roku 1964 powrócił do pracy w KCSP, gdzie znalazł się na stanowisku starszego rzeczoznawcy, a później kierownika okręgu. Cały okres swojej służby w lotnictwie spędził w powietrzu, przelatując łącznie 4200 godzin na 39 różnych typach samolotów. Po przejściu na emeryturę w październiku 1977 roku, pozostał aktywnym członkiem Klubu Seniorów Aeroklubu Poznańskiego.
Dopiero w styczniu 1990 roku został zrehabilitowany i awansowany do stopnia majora, a cztery lata później do rangi podpułkownika. Zmarł 18 czerwca 1995 roku w szpitalu przy ulicy Orzeszkowej w Poznaniu po długiej chorobie. Jego ostatnie pożegnanie odbyło się z wojskowymi honorami 23 czerwca na cmentarzu w Puszczykowie.
Ordery i odznaczenia
Władysław Kamiński był wybitnym pilotem, a jego osiągnięcia zostały docenione poprzez liczne odznaczenia i medale.
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 11058,
- Krzyż Walecznych dwukrotnie,
- Medal Lotniczy trzykrotnie,
- Polowa Odznaka Pilota.
Przypisy
- Władysław Kamiński. Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Mrągowie. [dostęp 23.01.2021 r.]
- Gretzyngier, Matusiak 2007, s. 406-410.
- Krzystek 2012, s. 259.
- Zieliński 2003, s. 18.
- Krół 1990, s. 118.
- Krół 1981, s. 44.
- ŁukomskiŁ. G., PolakP. B., SuchcitzS. A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 430.
- Nekrologi WLKP24.info
- Skrzydlata Polska 1'1973, s. 6.
- "Lista Bajana"
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Władysław Ryszkiewicz | Eugeniusz Adamczak | Stanisław Augustyniak | Władysław Stendera | Jan Kamiński (1912–1944) | Hieronim Kupczyk | Henryk Tacik | Marian Jankiewicz | Zbigniew JanośOceń: Władysław Kamiński (pilot)