Edzard Schaper

Jego wczesne życie miało miejsce w Ostrowie, w rodzinie niemieckiego wojskowego. W 1920 roku rodzina Schapera zdecydowała się na przeprowadzkę do Hanoweru, gdzie Edzard zrealizował swoje marzenia edukacyjne, kończąc konserwatorium muzyczne. Jego życie wiodło go przez wiele krajów, takich jak Niemcy, Dania, Norwegia oraz Estonia, a jego obywatele fińskie przyjęte podczas pobytu w Finlandii stały się istotnym elementem jego tożsamości.

W czasie II wojny światowej Schaper aktywnie uczestniczył w wojnie fińsko-radzieckiej, w 1940 roku, co miało ogromny wpływ na jego postrzeganie rzeczywistości konfliktów zbrojnych. W swoim życiu zmierzył się z poważnymi niebezpieczeństwami, otrzymując dwa zaoczne wyroki śmierci w Niemczech oraz ZSRR. Po wojnie obrał Szwecję i Szwajcarię na swoje nowe miejsca zamieszkania, gdzie kontynuował swoją działalność twórczą oraz społeczną.

Schaper był zagorzałym orędownikiem pokoju na świecie, niezależności krajów bałtyckich oraz energicznym przeciwnikiem zarówno komunizmu, jak i nazizmu. Jego prace literackie są świadectwem jego zaangażowania oraz walki o lepsze jutro dla ludzkości.

W ciągu swojego życia Edzard Schaper zdobył liczne wyróżnienia, w tym:

• Nagroda im. Theodora Fontany w 1953 roku,
• Międzynarodowa Nagroda im. Charlesa Veillona w 1962 roku,
• Nagroda im. Gottfrieda Kellera w 1967 roku.